Αλέξανδρος Χαρίδης

Alexandros Charidis

"Shifting the path to Vikos Gorge"

Τα σύνθετα υλικά είναι συνδυασμός από δύο ή περισσότερα μέρη. Πιο συγκεκριμένα, το αποτέλεσμα είναι μία νέα ουσία της οποίας οι ιδιότητες είναι διαφορετικές και ανώτερες από τα αρχικά μέρη που χρησιμοποιήθηκαν αλλά όπου η καθεμία διατηρεί τα ξεχωριστά χαρακτηριστικά της. Τα σύγχρονα σύνθετα υλικά αποτελούνται από δύο κυρίαρχα μέρη: την ενίσχυση και το καλούπι ή αλλιώς μήτρα. Σε σύγκριση με τα αμιγή υλικά, τα σύνθετα υλικά παρουσιάζουν το πλεονέκτημα να αποδίδουν ένα συγκεκριμένο είδος συμπεριφοράς  κατανέμοντας στοιχεία της σύνθεσής τους με μη-ομοιογενή τρόπο, με σκοπό να αντεπεξέλθουν σε εξωτερικές καταστάσεις.

           

Composite materials are a combination of two or more parts. More specifically, the result is a new substance whose properties are different and superior to the initial parts used, but where each maintains its individual properties. Modern composite materials consist of two major parts: the reinforcement and the matrix. Compared to pure materials, composite materials have the advantage to perform a specific type of behavior programmed to respond to external forces. Thus, an important advantage of composite materials is their ability to conform under specific needs.

Το υποβρύχιο και το φαράγγι του Βίκου είναι οι δύο δομές που επιλέχτηκαν να αναλυθούν δομικά με στόχο την αποσυναρμολόγησή τους και την εκ νέου ανά-σύνθεσή τους στο κτίριο. Η αποσυναρμολόγηση του υποβρυχίου οδήγησε στην επιλογή της δομής της σπείρας με σκοπό να περιγράψει υλικά την αλληλοδιείσδυση δύο ή περισσότερων ελλειπτικών σχημάτων. Η ανάλυση της δομής του φαραγγιού εστίασε στην έννοια της τοπικής διαφοράς, έτσι όπως περιγράφεται στην έννοια της 'τοπολογικής επιφάνειας'. Οι δομές αυτές, λειτουργούν στο σχεδιασμό όπως και τα στοιχεία ενός σύνθετου υλικού. Οι σπείρες και η επιφάνεια του εδάφους διαντιδρούν ως επιμέρους στοιχεία ενός οργανωμένου συνόλου (assemblage), του οποίου οι ιδιότητες προκύπτουν από τις σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ των επιμέρους στοιχείων του, και όχι ως το άθροισμα των ιδιοτήτων του κάθε στοιχείου.

The submarine and the Vikos gorge are the two elements selected to be analyzed according to their structure, in order to be disassembled and again reconstructed into a building design. According to the disassemble of the submarine clusters of spiral structure where chosen to represent materially a relationship of interaction between two or more elliptical shapes. The analysis of the structure of the gorge focused on the local differences and the way they are geometrically described in the notion of the ‘topological surface’. The structures that where initially chosen to lead into a building design perform exactly as the sub elements of composite material. The spiral structures and the surface of the ground, interact as individual elements of an assemblage. Together form a new global structure whose properties arise from the internal relationships developed between the individual elements rather than as the sum of their properties.

Το "κτίριο", που προκύπτει είναι ένα σύμπλεγμα από φυσικά αντικείμενα, ετερογενή μεταξύ τους. Eνα σύνολο από οργανωμένα κενά, συνυφασμένα, τα οποία αλληλο-διεισδύουν στα κοινά τους μέρη, και ως σύνολο διαπερνούν ένα σώμα από επιμέρους πτυχωμένες επιφάνειες. Το κτίριο, αναδύεται από το context που επιλέχτηκε στα πλαίσια του μαθήματος, δηλαδή, το φαράγγι του Βίκου. Χαρακτηριστικό γνώρισμα του φαραγγιού είναι η ύπαρξη μιας ορισμένης  διαδρομής η οποία διασχίζει το φαράγγι και οδηγεί τους επισκέπτες από το Μονοδέντρι έως το Μ. Πάπινγκο. Το κτίριο παρεκκλίνει αυτή τη διαδρομή. Τα σημεία στα οποία προτείνεται να τοποθετηθεί, βρίσκονται πρωτίστως κοντινά ή και ''πάνω'' στη διαδρομή ούτος ώστε  να μετατοπίσουν τους επισκέπτες από μία προκαθορισμένη πορεία, σε μία άλλη, αυτής του "κτιρίου".  Εδώ, η χρήση απαντά περισσότερο στο "τι κάνει" το κτίριο, παρά στο "τι είναι". Με άλλα λόγια στο τι κάνουν τα συνυφασμένα κενά, παρά στο τι είναι.

Thus, the ‘building’, is an assemblage of physical objects, heterogeneous in their origin. As a result of the aforementioned material and conceptual negotiations, the building is an articulation of coiled voids that interpenetrate where they meet, and as a collection they penetrate a body of individual folded sub-surfaces. The building emerges from the Vikos gorge, which is the context chosen during the course. An important and distinctive property of the Vikos gorge, is the existence of a certain path crossing the canyon that leads the visitors from Monodentri to M.Papingo. The building shifts this path. The topographic locations that are selected for recommendation as building sites are most importantly close or adjacent to this path in order to transpose the visitors from a pre-determined path, to a new path offered by the "building". In this sense, the essence of "use" answers to what the building "does", rather to what the building "is". In other words, in what the coiled voids do, rather than what they are.

Λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιότητες των σύνθετων υλικών που αναφέρθηκαν νωρίτερα, το κτίριο χαρακτηρίστηκε ως ένα πεδίο μη ομοιογενούς υλικότητας που ορίζεται από το σύνολο των τοπικών διαφορών και των διαφορετικών ιδιοτήτων κατά μήκος του φάσματός του. Ως δείκτης αυτής της μη ομοιογενούς συνθήκης επιλέχτηκε να αποτελέσει η παράμετρος της καμπυλότητας, η οποία είναι ικανή να εγγράψει στην αντίστοιχη επιφάνεια   μια μη ομοιογενή υλική έκφραση με αποτέλεσμα να κατανέμει στην επιφάνεια αυτή περιοχές ενισχυμένες, αδιαφανής, και περιοχές περισσότερο ελαστικές και διαφανής. Η "μηχανή" που σχεδιάστηκε για αυτό το σκοπό, εφαρμόστηκε σε μια πρότυπη επιφάνεια με τη χρήση αλγοριθμικών διαδικασιών για την εφαρμογή του νόμου του Lambert για το πρωτόκολλο της φωτεινής διαπερατότητας. Τα αποτελέσματα των αναλύσεων παρουσιάζονται στα παρακάτω διαγράμματα μελέτης υλικότητας.  

Taking into account the properties of composite materials that where mentioned earlier, the building was designated as a non-homogenous field of materiality, the properties of which are determined by the sum of local differences and the different properties along their spectrum. The parameter of curvature was chosen as an indicator of this non homogenous condition, in order to inscribe on the corresponding surface a non homogenous material expression. This has influenced the way in which structural and flexible components, as well as opaque and transparent areas are distributed on the surface. The "machine" designed for this purpose, was applied on a representative surface using algorithmic procedures in order to evaluate the law of Lambert and the protocol of light permeability. The results are presented in a series of diagram studies of materiality.