Μιχαήλ Πολυμενίδης

Michael Polymenidis

Walking “opera”

Η (απο)συνθετική διαδικασία ξεκινά με αντικείμενα ανάλυσης / ανάγνωσης τη δομή τόσο του καταμαράν όσο και των κορυφών του Ολύμπου. Λέξεις και έννοιες κλειδιά (σχέσεις και συνθήκες) που προκύπτουν από τις επάλληλες αναγνώσεις του αντικειμένου και του περιβάλλοντος των δύο πρώτων ασκήσεων, βρίσκουν εφαρμογή στην τρίτη άσκηση στην οποία εμφανίζονται αναδιατεταγμένες, η ακόμα και σκοπίμως «παραφρασμένες».

Με τον τρόπο αυτόν ανασυντίθεται ένα αντικείμενο που χαρακτηρίζεται από την μεταβλητή του γεωμετρία και τις σχέσεις των στοιχείων του καθώς και από την διαντίδραση του με το εκάστοτε περιβάλλον. Το αντικείμενο μελετάται όχι ως ένα μοναδικό παγιωμένο αποτέλεσμα, αλλά ως μία σειρά καταστάσεων ισορροπίας οι οποίες προκύπτουν από τις επιτρεπτές τιμές της κατασκευής συναρτήσει των συνθηκών του περιβάλλοντος στο οποίο εμφανίζεται κάθε φορά. Η κατασκευή έρχεται να προσαρμοστεί στο περιβάλλον, χωρίς η έννοια της προσαρμογής να εξασφαλίζει το ευκταίο του αποτελέσματος. Προχωρώντας προς την τελική συνθετική πρόταση στο παραπάνω κατασκεύασμα έρχεται να προστεθεί η λειτουργία και ως συνέπεια ένας ακόμη βασικός σχεδιαστικός παράγοντας. 

The composition-decomposition process begins with the reading of the structure of the catamaran and the structure of the peaks of Olympus. Key words and concepts (relations and conditions) resulting from successive readings of the content and the context of the first two exercises, are applied during the third exercise in which they appear rearranged, or even deliberately "paraphrased" reconstructing an object characterized by its variable geometry, the variable relationships between its components and the interaction with each specific context. The content is studied as a series of equilibriums, rather than a single consolidated result, arising from the construction’s marginal values as well as the environmental conditions in which it appears each time.The construction adapts to the environment without the concept of adaptation to ensure a desired result. Moving towards the final design, a function is also considered leading to the rethinking of the above mentioned construction and resulting to a major design factor that is taken into account during the design process. 

Το κτίριο σχεδιάζεται ώστε να μπορεί να φιλοξενήσει στο εσωτερικό του ηχητικά δρώμενα προσφέροντας πολύ ιδιαίτερες ακουστικές συνθήκες, συνέπεια της εκάστοτε θέσης του. Τα κύρια στοιχεία που σχεδιάζονται είναι ένας εξω-σκελετός από αρθρωτά τμήματα ο οποίος φέρει τον εσωτερικό χώρο που εσωκλείεται από μια μεμβράνη με μεταβλητές διαστάσεις, ενώ το στοιχείο του περιβάλλοντος δεν νοείται σε καμία περίπτωση να αγνοηθεί καθώς για το κτίριο δεν έχει επιλεγεί (δεν υπάρχει;) μηδενική κατάσταση ισορροπίας. Ο εξω-σκελετός παρέχει στο κτίριο μηχανισμούς κίνησης και προσαρμογής έτσι ώστε η τοπογραφία του εδάφους να επιδρά στην μορφολογία του θύλακα κενού που ορίζει η μεμβράνη κατασκευάζοντας έτσι, σε κάθε περίπτωση, ένα ιδιαίτερο πεδίο ηχητικών αντανακλάσεων, απόρροια της θέσης του κτιρίου. Το κτίριο «παραλαμβάνει» το περιβάλλον του και το «αποδίδει» στην χρήση του.

The building is designed so that it can accommodate acoustic events offering special acoustic conditions, consequence of each position. The main elements are an outer- skeleton (framework), consisting of modular parts, which supports the interior space, enclosed by a membrane with variable dimensions, while the context is not meant in any way to be ignored because the building has no zero (starting) equilibrium. The framework provides the mechanisms for movement and adaptation so that the topography of the context can affect the morphology of the vacant cavity defined by the membrane thereby constructing, in each case, a special field of audio reflections, as a result of the location of the building. The building "receives" the environment and "imputes" it to its usage.