Final Review

Ζητείται να διατυπωθούν τα παρακάτω «κείμενα»:

«Κείμενο με λέξεις» (προφορικά)

1. Περιγραφή της ιδέας.

2. Συσχέτιση των αρχικών προθέσεων με την τελική πρόταση.

3. Aποτίμηση της διαδικασίας και των αποτελεσμάτων της

«Κείμενα με σχέδια»

1. Σχέδια, σκίτσα, κολάζ γραμμικών σχεδίων, δισδιάστατες κατασκευές μικρής κλίμακας, "κινηματογραφική" σειρά σχεδίων (πχ εικόνων διερεύνησης της άμεσης εμπειρίας των χρηστών), προοπτικά.

2. Αρχιτεκτονικά σχέδια μέρους της πρότασης σε 1:100.

«Κείμενο με κατασκευές»

Μία τελική κατασκευή υπό κλίμακα

Καλή δουλειά!

Από τη διδακτική ομάδα

Δημήτρης Γροζόπουλος

Dimitris Grozopoulos

meteora_"skites"

Context

Τα Μετέωρα είναι ένα σύμπλεγμα συμπαγών κατακόρυφων βράχων έξω απο την Καλαμπάκα. Αποτελούν ενα σύνολο θραυσμάτων ενός αρχικού, κωνικού σχήματος, όγκου, ο οποίος διασπάστηκε στο κατακερματισμένο σύνολο που βλέπουμε σήμερα υπό την επίδραση γεωλογικών και φυσικών φαινομένων.

Context

Meteora is a complex of vertical rocks outside of Kalambaka. Ιt is a set of fragments of an original conical shaped mass, which was smashed into the parts that we see today under the influence of geological and natural phenomena.

Ασκητισμός (από την αρχαία ελληνική: ἄσκησις ): Η πράξη που περιγράφει έναν τρόπο ζωής που χαρακτηρίζεται από άσκηση, αυτοσυγκράτηση και αποχή από διάφορα είδη κοσμικών απολαύσεων, που συχνά συνδέεται με την επιδίωξη θρησκευτικών και πνευματικών στόχων. Συναντάται σε αρκετές θρησκείες, όπως Χριστιανισμός, Βουδισμός, Ζαϊνισμός.

Ερημητήρια ή ησυχαστήρια ή ασκητήρια : Βρίσκονται σε ερημικούς και απόκρημνους τόπους, και μοιάζουν με μικρές καλύβες ή βρίσκονται σε σπηλιές ελάχιστα διαρρυθμισμένες. Έχουν απόσταση το ένα από το άλλο και ενώνονται μόνο με στενά μονοπάτια, σκάλες και αλυσίδες.

Καλύβα : Μικρό οικοδόμημα - χώρος στον οποίο ζει ο κάθε μοναχός.

Σκήτη-ες* (από το αιγυπτιακό τοπωνύμιο Σκήτις, έρημος γνωστή από τον 4ο αιώνα για το πλήθος των μοναχών που συγκέντρωνε): Ονομάζεται ολόκληρη η μοναστική κοινότητα, η οποία περιλαμβάνει πολλές καλύβες, στο μέσο των οποίων βρίσκεται και ο κοινός για όλους ναός. Στα Μετέωρα οι σκήτες βρίσκονται στις εσοχές και στις σπηλιές των βράχων.

Asceticism (from Ancient Greek: ἄσκησις): The act of asceticism describes a lifestyle characterized by exercise, restraint and abstinence from cosmic pleasures, often associated with the pursuit of religious and spiritual goals. It is found in several religions, including Christianity, Buddhism, Jainism.

Retreats or hermitages: Located in a desert and steep places, they look like small huts or caves and they are very modular. They are spaced from one another and are joined only by narrow paths, ladders and chains.

Cabin: A small building - space in which each monk lives.

"Skites"* (from an Egyptian place name Skitis, desert known in the 4th century for the crowd of monks assembled there ): Called the whole monastic community, which includes many cabins in the middle of which lies the main temple. "Skites" in Meteora are located in caves.

Concept

Επιχειρείται να δημιουργηθεί μέσω μιας αφαιρετικής διαδικασίας, ένα δίκτυο χώρων παρόμοιας λογικής οργάνωσης με αυτή των σκητών*, παρέχοντας την ευκαιρία στον επισκέπτη για στάση, θέαση, παρατήρηση, απομόνωση ή ακόμα και διαλογισμό, πάνω στους βράχους . Επίσης το δίκτυο αυτό επεκτείνεται, εξυπηρετώντας την κατακόρυφη κυκλοφορία, αντιστοίχως στα πρότυπα του δικτύου των σκητών*. Έτσι δημιουργείται τελικά μια ιδιόμορφη διαδρομή, η οποία άλλοτε "τρυπά" και άλλοτε εφάπτεται στον βράχο, δημιουργώντας σημεία στάσης, αποκαλύπτοντας ξαφνικά τη θέα, καθιστώντας έτσι ξεχωριστή τη βιωματική εμπειρία του χώρου .

Concept

The purpose of this project is an attempt to create through a process of abstraction, a network of spaces, similar to "skites"*, and to give visitors the opportunity to stop, contemplate, observe, isolate or even meditate. Moreover, this network expands serving vertical movement, in similarity with the communication network in "skites". Finally, a peculiar path is formed so it sometimes reams and sometimes is adjacent to the rock, creating staging points, revealing the view in an unexpected way, making the spatial experience in such a way special.

Η μηχανή_(αφαιρετική διαδικασία)**

Η λογική με την οποία εξελίσσεται η αφαιρετική διαδικασία προσομοιάζει στο φυσικό φαινόμενο της αποσάρθρωσης που παρατηρείται ήδη στις επιφάνειες των βράχων. Συγκεκριμένα, επιλέγονται ορισμένες ελλειψοειδείς διατομές (γεωμετρίες από τη ναυπηγική μηχανική), οι οποίες πολλαπλασιαζόμενες αποτελούν το ίχνος της αφαίρεσης, δηλαδή το σύνολο των εκσκαφών.

The machine_ (subtractive process) **

The logic behind the evolving process of abstraction simulates the natural phenomenon of disintegration already visible on the surfaces of rocks. Specifically, some elliptical cross sections (geometry of shipbuilding engineering) are selected, which are multiplied consisting of the trace of abstraction, ie all the excavations.

Η σχεδιαστική διαδικασία

Από το σύμπλεγμα των Μετεώρων επιλέγονται αρχικά μικρότερα υποσύνολα βράχων ως αφετηρία των επεμβάσεων. Στη συνέχεια, από κάθε υποσύνολο προκύπτουν ορισμένες επιφάνειες επέμβασης σε κάθε βράχο, βάσει της αντίστοιχης ανεμοπίεσης στην κάθε μια.

Για κάθε επιφάνεια που απέχει απο τις γειτονικές της υπολογίζονται οι αποστάσεις (d1,d2,d3,κλπ). Μέσω της χρήσης ενός αλγορίθμου, προκύπτει για κάθε βράχο, αναλόγως της απόστασης (d1,d2,d3,κλπ) από το γειτονικό του, ο βαθμός και η έντασή της επέμβασης-αφαιρετικής διαδικασίας**, με αποτέλεσμα να προκύπτουν τελικώς για το σύνολο των βράχων πολλαπλές αφαιρέσεις, διαφορετικού μήκους, ύψους, κλίσης και βάθους. Έτσι, προκύπτει ουσιαστικά για το σύνολο των Μετεώρων ένα πλήθος από επιμήκεις εσοχές, συναρτήσει της αντίστοιχης απόστασης κάθε επιφάνειας βράχου από τη γειτονική της.

Design process

From the complex of Meteora, smaller subsets of rocks are originally selected as a starting point for interventions. Then, from each subset arise some surfaces of intervention in each rock, based on the wind pressure. For each surface, distances (d1, d2, d3, etc.) from its neighbour are calculated. Through the use of an algorithm, depending on the distance (d1, d2, d3, etc.) from its adjacent rock, the degree and the intensity of intervention-subtraction process ** are figured. In that way, multiple subtractions of different length, height, declination and depth are taking place. Thus a multitude of elongated recesses are formed, depending on the distance of each rock surface from its neighbour.

Ειρήνη Νικολακοπούλου

:::

Μιχαήλ Πολυμενίδης

Michael Polymenidis

Walking “opera”

Η (απο)συνθετική διαδικασία ξεκινά με αντικείμενα ανάλυσης / ανάγνωσης τη δομή τόσο του καταμαράν όσο και των κορυφών του Ολύμπου. Λέξεις και έννοιες κλειδιά (σχέσεις και συνθήκες) που προκύπτουν από τις επάλληλες αναγνώσεις του αντικειμένου και του περιβάλλοντος των δύο πρώτων ασκήσεων, βρίσκουν εφαρμογή στην τρίτη άσκηση στην οποία εμφανίζονται αναδιατεταγμένες, η ακόμα και σκοπίμως «παραφρασμένες».

Με τον τρόπο αυτόν ανασυντίθεται ένα αντικείμενο που χαρακτηρίζεται από την μεταβλητή του γεωμετρία και τις σχέσεις των στοιχείων του καθώς και από την διαντίδραση του με το εκάστοτε περιβάλλον. Το αντικείμενο μελετάται όχι ως ένα μοναδικό παγιωμένο αποτέλεσμα, αλλά ως μία σειρά καταστάσεων ισορροπίας οι οποίες προκύπτουν από τις επιτρεπτές τιμές της κατασκευής συναρτήσει των συνθηκών του περιβάλλοντος στο οποίο εμφανίζεται κάθε φορά. Η κατασκευή έρχεται να προσαρμοστεί στο περιβάλλον, χωρίς η έννοια της προσαρμογής να εξασφαλίζει το ευκταίο του αποτελέσματος. Προχωρώντας προς την τελική συνθετική πρόταση στο παραπάνω κατασκεύασμα έρχεται να προστεθεί η λειτουργία και ως συνέπεια ένας ακόμη βασικός σχεδιαστικός παράγοντας. 

The composition-decomposition process begins with the reading of the structure of the catamaran and the structure of the peaks of Olympus. Key words and concepts (relations and conditions) resulting from successive readings of the content and the context of the first two exercises, are applied during the third exercise in which they appear rearranged, or even deliberately "paraphrased" reconstructing an object characterized by its variable geometry, the variable relationships between its components and the interaction with each specific context. The content is studied as a series of equilibriums, rather than a single consolidated result, arising from the construction’s marginal values as well as the environmental conditions in which it appears each time.The construction adapts to the environment without the concept of adaptation to ensure a desired result. Moving towards the final design, a function is also considered leading to the rethinking of the above mentioned construction and resulting to a major design factor that is taken into account during the design process. 

Το κτίριο σχεδιάζεται ώστε να μπορεί να φιλοξενήσει στο εσωτερικό του ηχητικά δρώμενα προσφέροντας πολύ ιδιαίτερες ακουστικές συνθήκες, συνέπεια της εκάστοτε θέσης του. Τα κύρια στοιχεία που σχεδιάζονται είναι ένας εξω-σκελετός από αρθρωτά τμήματα ο οποίος φέρει τον εσωτερικό χώρο που εσωκλείεται από μια μεμβράνη με μεταβλητές διαστάσεις, ενώ το στοιχείο του περιβάλλοντος δεν νοείται σε καμία περίπτωση να αγνοηθεί καθώς για το κτίριο δεν έχει επιλεγεί (δεν υπάρχει;) μηδενική κατάσταση ισορροπίας. Ο εξω-σκελετός παρέχει στο κτίριο μηχανισμούς κίνησης και προσαρμογής έτσι ώστε η τοπογραφία του εδάφους να επιδρά στην μορφολογία του θύλακα κενού που ορίζει η μεμβράνη κατασκευάζοντας έτσι, σε κάθε περίπτωση, ένα ιδιαίτερο πεδίο ηχητικών αντανακλάσεων, απόρροια της θέσης του κτιρίου. Το κτίριο «παραλαμβάνει» το περιβάλλον του και το «αποδίδει» στην χρήση του.

The building is designed so that it can accommodate acoustic events offering special acoustic conditions, consequence of each position. The main elements are an outer- skeleton (framework), consisting of modular parts, which supports the interior space, enclosed by a membrane with variable dimensions, while the context is not meant in any way to be ignored because the building has no zero (starting) equilibrium. The framework provides the mechanisms for movement and adaptation so that the topography of the context can affect the morphology of the vacant cavity defined by the membrane thereby constructing, in each case, a special field of audio reflections, as a result of the location of the building. The building "receives" the environment and "imputes" it to its usage.

Vangel Kukov

artificial meteora

Αλέξανδρος Χαρίδης

Alexandros Charidis

"Shifting the path to Vikos Gorge"

Τα σύνθετα υλικά είναι συνδυασμός από δύο ή περισσότερα μέρη. Πιο συγκεκριμένα, το αποτέλεσμα είναι μία νέα ουσία της οποίας οι ιδιότητες είναι διαφορετικές και ανώτερες από τα αρχικά μέρη που χρησιμοποιήθηκαν αλλά όπου η καθεμία διατηρεί τα ξεχωριστά χαρακτηριστικά της. Τα σύγχρονα σύνθετα υλικά αποτελούνται από δύο κυρίαρχα μέρη: την ενίσχυση και το καλούπι ή αλλιώς μήτρα. Σε σύγκριση με τα αμιγή υλικά, τα σύνθετα υλικά παρουσιάζουν το πλεονέκτημα να αποδίδουν ένα συγκεκριμένο είδος συμπεριφοράς  κατανέμοντας στοιχεία της σύνθεσής τους με μη-ομοιογενή τρόπο, με σκοπό να αντεπεξέλθουν σε εξωτερικές καταστάσεις.

           

Composite materials are a combination of two or more parts. More specifically, the result is a new substance whose properties are different and superior to the initial parts used, but where each maintains its individual properties. Modern composite materials consist of two major parts: the reinforcement and the matrix. Compared to pure materials, composite materials have the advantage to perform a specific type of behavior programmed to respond to external forces. Thus, an important advantage of composite materials is their ability to conform under specific needs.

Το υποβρύχιο και το φαράγγι του Βίκου είναι οι δύο δομές που επιλέχτηκαν να αναλυθούν δομικά με στόχο την αποσυναρμολόγησή τους και την εκ νέου ανά-σύνθεσή τους στο κτίριο. Η αποσυναρμολόγηση του υποβρυχίου οδήγησε στην επιλογή της δομής της σπείρας με σκοπό να περιγράψει υλικά την αλληλοδιείσδυση δύο ή περισσότερων ελλειπτικών σχημάτων. Η ανάλυση της δομής του φαραγγιού εστίασε στην έννοια της τοπικής διαφοράς, έτσι όπως περιγράφεται στην έννοια της 'τοπολογικής επιφάνειας'. Οι δομές αυτές, λειτουργούν στο σχεδιασμό όπως και τα στοιχεία ενός σύνθετου υλικού. Οι σπείρες και η επιφάνεια του εδάφους διαντιδρούν ως επιμέρους στοιχεία ενός οργανωμένου συνόλου (assemblage), του οποίου οι ιδιότητες προκύπτουν από τις σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ των επιμέρους στοιχείων του, και όχι ως το άθροισμα των ιδιοτήτων του κάθε στοιχείου.

The submarine and the Vikos gorge are the two elements selected to be analyzed according to their structure, in order to be disassembled and again reconstructed into a building design. According to the disassemble of the submarine clusters of spiral structure where chosen to represent materially a relationship of interaction between two or more elliptical shapes. The analysis of the structure of the gorge focused on the local differences and the way they are geometrically described in the notion of the ‘topological surface’. The structures that where initially chosen to lead into a building design perform exactly as the sub elements of composite material. The spiral structures and the surface of the ground, interact as individual elements of an assemblage. Together form a new global structure whose properties arise from the internal relationships developed between the individual elements rather than as the sum of their properties.

Το "κτίριο", που προκύπτει είναι ένα σύμπλεγμα από φυσικά αντικείμενα, ετερογενή μεταξύ τους. Eνα σύνολο από οργανωμένα κενά, συνυφασμένα, τα οποία αλληλο-διεισδύουν στα κοινά τους μέρη, και ως σύνολο διαπερνούν ένα σώμα από επιμέρους πτυχωμένες επιφάνειες. Το κτίριο, αναδύεται από το context που επιλέχτηκε στα πλαίσια του μαθήματος, δηλαδή, το φαράγγι του Βίκου. Χαρακτηριστικό γνώρισμα του φαραγγιού είναι η ύπαρξη μιας ορισμένης  διαδρομής η οποία διασχίζει το φαράγγι και οδηγεί τους επισκέπτες από το Μονοδέντρι έως το Μ. Πάπινγκο. Το κτίριο παρεκκλίνει αυτή τη διαδρομή. Τα σημεία στα οποία προτείνεται να τοποθετηθεί, βρίσκονται πρωτίστως κοντινά ή και ''πάνω'' στη διαδρομή ούτος ώστε  να μετατοπίσουν τους επισκέπτες από μία προκαθορισμένη πορεία, σε μία άλλη, αυτής του "κτιρίου".  Εδώ, η χρήση απαντά περισσότερο στο "τι κάνει" το κτίριο, παρά στο "τι είναι". Με άλλα λόγια στο τι κάνουν τα συνυφασμένα κενά, παρά στο τι είναι.

Thus, the ‘building’, is an assemblage of physical objects, heterogeneous in their origin. As a result of the aforementioned material and conceptual negotiations, the building is an articulation of coiled voids that interpenetrate where they meet, and as a collection they penetrate a body of individual folded sub-surfaces. The building emerges from the Vikos gorge, which is the context chosen during the course. An important and distinctive property of the Vikos gorge, is the existence of a certain path crossing the canyon that leads the visitors from Monodentri to M.Papingo. The building shifts this path. The topographic locations that are selected for recommendation as building sites are most importantly close or adjacent to this path in order to transpose the visitors from a pre-determined path, to a new path offered by the "building". In this sense, the essence of "use" answers to what the building "does", rather to what the building "is". In other words, in what the coiled voids do, rather than what they are.

Λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιότητες των σύνθετων υλικών που αναφέρθηκαν νωρίτερα, το κτίριο χαρακτηρίστηκε ως ένα πεδίο μη ομοιογενούς υλικότητας που ορίζεται από το σύνολο των τοπικών διαφορών και των διαφορετικών ιδιοτήτων κατά μήκος του φάσματός του. Ως δείκτης αυτής της μη ομοιογενούς συνθήκης επιλέχτηκε να αποτελέσει η παράμετρος της καμπυλότητας, η οποία είναι ικανή να εγγράψει στην αντίστοιχη επιφάνεια   μια μη ομοιογενή υλική έκφραση με αποτέλεσμα να κατανέμει στην επιφάνεια αυτή περιοχές ενισχυμένες, αδιαφανής, και περιοχές περισσότερο ελαστικές και διαφανής. Η "μηχανή" που σχεδιάστηκε για αυτό το σκοπό, εφαρμόστηκε σε μια πρότυπη επιφάνεια με τη χρήση αλγοριθμικών διαδικασιών για την εφαρμογή του νόμου του Lambert για το πρωτόκολλο της φωτεινής διαπερατότητας. Τα αποτελέσματα των αναλύσεων παρουσιάζονται στα παρακάτω διαγράμματα μελέτης υλικότητας.  

Taking into account the properties of composite materials that where mentioned earlier, the building was designated as a non-homogenous field of materiality, the properties of which are determined by the sum of local differences and the different properties along their spectrum. The parameter of curvature was chosen as an indicator of this non homogenous condition, in order to inscribe on the corresponding surface a non homogenous material expression. This has influenced the way in which structural and flexible components, as well as opaque and transparent areas are distributed on the surface. The "machine" designed for this purpose, was applied on a representative surface using algorithmic procedures in order to evaluate the law of Lambert and the protocol of light permeability. The results are presented in a series of diagram studies of materiality.